چرا اینترنت طبقاتی و محدودیت‌های اینترنتی به ضرر همه ماست؟

موضوع اینترنت طبقاتی و محدودیت‌های دسترسی به اینترنت در سال‌های اخیر به یکی از مسائل مورد بحث در جامعه تبدیل شده است. اینترنت طبقاتی به معنای ارائه دسترسی متفاوت به اینترنت بر اساس جایگاه شغلی، اجتماعی یا معیارهای دیگر است که در آن گروهی خاص از دسترسی آزاد و بدون محدودیت برخوردار می‌شوند، در حالی که دیگران با موانعی مانند فیلترینگ یا سرعت پایین مواجه‌اند. این رویکرد، همراه با محدودیت‌های اینترنتی، نه تنها حقوق کاربران عادی را تضعیف می‌کند، بلکه به اقتصاد، آموزش و پیشرفت کلی جامعه آسیب می‌رساند. در این نوشتار، دلایلی برای مخالفت با این سیاست‌ها ارائه می‌شود و بر ضرورت دسترسی برابر به اینترنت تأکید می‌گردد.

اینترنت: حقی همگانی

اینترنت در دنیای امروز دیگر یک ابزار تشریفاتی نیست، بلکه ضرورتی اساسی برای زندگی مدرن است. از دانشجویان در جست‌وجوی منابع علمی گرفته تا کارآفرینانی که به دنبال توسعه کسب‌وکار خود در فضای دیجیتال هستند، همه به دسترسی سریع و بدون محدودیت به اینترنت وابسته‌اند. اینترنت طبقاتی این حق را از بخش‌هایی از جامعه سلب می‌کند. به عنوان مثال، فردی که در یک شهر کوچک قصد راه‌اندازی کسب‌وکاری آنلاین دارد، اگر به دلیل عدم عضویت در گروه‌های خاص از دسترسی آزاد محروم باشد، فرصت رشد و رقابت را از دست خواهد داد. این امر نابرابری در دسترسی به فرصت‌ها را تشدید می‌کند.

فیلترینگ نیز پیامدهای مشابهی دارد. محدود شدن دسترسی به پلتفرم‌های بین‌المللی مانند اینستاگرام یا واتس‌اپ، نه تنها کاربران عادی را متأثر می‌کند، بلکه کسب‌وکارهای کوچک را که به این ابزارها برای بازاریابی و ارتباط با مشتریان وابسته‌اند، با چالش‌های جدی مواجه می‌سازد. برای نمونه، فروشگاهی که از طریق شبکه‌های اجتماعی محصولات خود را عرضه می‌کند، با فیلتر شدن این پلتفرم‌ها ممکن است بازار خود را یک‌شبه از دست بدهد.

آسیب به اقتصاد دیجیتال

اقتصاد دیجیتال یکی از ستون‌های اصلی رشد اقتصادی در جهان معاصر است. از فریلنسرهایی که در پلتفرم‌های بین‌المللی فعالیت می‌کنند تا استارتاپ‌هایی که با نوآوری بازار را متحول می‌سازند، همگی به اینترنت آزاد و پایدار نیاز دارند. اینترنت طبقاتی با محدود کردن دسترسی عادلانه، فرصت‌های این گروه‌ها را کاهش می‌دهد. فریلنسری که برای انجام پروژه‌های بین‌المللی به پلتفرم‌های فیلترشده وابسته است، با محدودیت‌های اینترنتی از رقابت در بازار جهانی بازمی‌ماند. این امر نه تنها به زیان افراد است، بلکه اقتصاد کشور را از پتانسیل‌های موجود محروم می‌کند.

به عنوان نمونه، در سال‌های اخیر، فیلترینگ برخی پلتفرم‌ها باعث شده برنامه‌نویسان و طراحان با دشواری‌های فراوانی مواجه شوند. بسیاری از آن‌ها مجبور به استفاده از ابزارهای دور زدن فیلتر شده‌اند که هزینه‌بر و ناامن است. اینترنت طبقاتی این نابرابری را عمیق‌تر می‌کند، زیرا تنها گروه‌های خاصی به دسترسی آزاد مجهز می‌شوند و دیگران در محدودیت باقی می‌مانند.

تأثیر بر آموزش و پژوهش

محدودیت‌های اینترنتی تأثیر منفی قابل توجهی بر آموزش و پیشرفت علمی دارد. بسیاری از منابع علمی، از مقالات تخصصی تا ویدیوهای آموزشی، در پلتفرم‌هایی قرار دارند که ممکن است در معرض فیلترینگ باشند. دانشجویی که برای انجام پژوهش خود به یک ژورنال بین‌المللی نیاز دارد، در صورت مواجهه با محدودیت، یا باید هزینه‌های گزافی برای ابزارهای دور زدن فیلتر متحمل شود یا از ادامه کار خود صرف‌نظر کند. اینترنت طبقاتی این مشکل را تشدید می‌کند، زیرا دسترسی آزاد ممکن است تنها به گروه‌های خاصی مانند اساتید دانشگاه محدود شود، در حالی که دانشجویان عادی از آن محروم می‌مانند. این امر شکاف آموزشی را افزایش داده و پیشرفت علمی کشور را کند می‌کند.

تهدید امنیت و حریم خصوصی

یکی از پیامدهای اینترنت طبقاتی و فیلترینگ، افزایش خطرات امنیتی برای کاربران است. وقتی دسترسی آزاد محدود می‌شود، بسیاری از افراد به استفاده از ابزارهای غیررسمی مانند فیلترشکن‌ها روی می‌آورند. این ابزارها اغلب ناامن بوده و خطر سرقت اطلاعات شخصی یا هک شدن را افزایش می‌دهند. در حالی که دسترسی آزاد و امن به اینترنت می‌تواند نیاز به این ابزارهای پرریسک را از بین ببرد و امنیت کاربران را تضمین کند.

اینترنت طبقاتی و تقویت نابرابری

شاید یکی از مهم‌ترین اشکالات اینترنت طبقاتی، ترویج نابرابری در جامعه باشد. وقتی دسترسی به اینترنت بر اساس معیارهای خاص محدود می‌شود، حس تبعیض در میان شهروندان تقویت می‌گردد. این که گروهی به دلیل جایگاه خاص خود به منابعی دسترسی داشته باشند که برای دیگران در دسترس نیست، چه تفاوتی با دیگر اشکال تبعیض دارد؟ دسترسی برابر به اینترنت، به عنوان یک زیرساخت عمومی، باید برای همه تضمین شود.

پیشنهادهایی برای بهبود

به جای اعمال محدودیت‌های اینترنتی و اینترنت طبقاتی، می‌توان رویکردهایی را در پیش گرفت که دسترسی همگانی به اینترنت را تقویت کند:

• تقویت زیرساخت‌های اینترنتی: سرمایه‌گذاری در بهبود سرعت و کیفیت اینترنت به جای هزینه برای فیلترینگ، می‌تواند دسترسی بهتری برای همه فراهم کند.

• حمایت از کسب‌وکارهای دیجیتال: ایجاد بستری که پلتفرم‌های داخلی و خارجی بتوانند به طور منصفانه فعالیت کنند، به رشد اقتصاد دیجیتال کمک می‌کند.

• شفافیت در سیاست‌گذاری: هرگونه قانون‌گذاری در حوزه اینترنت باید با شفافیت کامل و با در نظر گرفتن نظرات همه اقشار جامعه انجام شود.

سخن پایانی

اینترنت طبقاتی و محدودیت‌های اینترنتی نه تنها حقوق کاربران عادی را نقض می‌کند، بلکه به اقتصاد دیجیتال، آموزش و حس برابری در جامعه آسیب می‌رساند. در جهانی که اینترنت به یکی از مهم‌ترین ابزارهای پیشرفت تبدیل شده، دسترسی آزاد و برابر به آن باید به عنوان یک حق همگانی به رسمیت شناخته شود. به جای ایجاد محدودیت، باید به سمت سیاست‌هایی حرکت کنیم که اینترنت را برای همه سریع، امن و در دسترس کند. این رویکرد نه تنها به نفع افراد است، بلکه به پیشرفت و توسعه پایدار کشور کمک خواهد کرد.