دفاع از خاک ایران فراتر از اختلافات داخلی است

در شرایط فعلی، هر حمله نظامی بی‌محابا به خاک ایران – یا هر کشور دیگری – نه‌تنها مغایر با اصول بنیادین حقوق بین‌المللی است، بلکه منجر به قربانی شدن بی‌گناهان و نابودی زیرساخت‌های حیاتی می‌شود. حمله گسترده و پیش‌دستانه‌ی اسرائیل به زیرساخت‌های هسته‌ای و نظامی ایران در تاریخ جمعه ۱۳ ژوئن ۲۰۲۵ (۲۳ خرداد ۱۴۰۴)، که به‌ادعای رسانه‌های مختلف شامل بیش از ۲۰۰ هواپیمای جنگی و کشتار ده ها نفر از جمله فرماندهان ارشد نظامی و دانشمندان هسته‌ای بوده، مصداق بارز تجاوز بوده و باید قویاً محکوم شود .

ممکن است برخی با این توجیه پاسخ دهند که این حمله برای جلوگیری از توسعه سلاح هسته‌ای بوده، اما این نگرانی هرچقدر هم معتبر باشد، نمی‌تواند مجوز مبنایی برای نقض حاکمیت ملی، شدتی از آسیب به مردم عادی و استفاده گسترده از ظرفیت نظامی باشد. تجربه نشان داده ضربه زدن به زیرساخت‌ها نه منجر به امنیت پایدار می‌شود و نه اسباب راه‌حل دیپلماتیک را فراهم می‌آورد.

همواره باید این سؤال کلیدی را پرسید که آیا چنین اقدامی ارزش جان انسان بی‌گناه را داشت؟ حملات مشابه در گذشته حتی به‌صورت نقطه‌ای نیز توانسته آتش تنش‌ها را کمتر کند، دشمنی‌ها را تشدید کرده و خطری قریب الوقوع برای تبدیل شدن منطقه به «دوره‌ای از جنگ‌های تمام‌عیار» به همراه داشته است . ایران در واکنش،بیش از ۱۰۰ پهپاد به سوی اسرائیل شلیک کرد؛ اتفاقی که نشان می‌دهد این تجاوز نه‌تنها باعث کاهش تهدید نشده بلکه احتمال انتقام‌جویی را افزایش داده است .

ما ممکن است با نظام حاکم بر کشورمان موافق نباشیم، ممکن است اعتقاد داشته باشیم که ساختارهای داخلی نیازمند اصلاح‌ و تحول هستند، اما این به هیچ وجه توجیهی برای پذیرش تجاوز خارجی نیست. اصل استقلال، تمامیت ارضی، و حق دفاع از ملت، از برجسته‌ترین اصول قابل قبول در شکل‌گیری هر جامعه‌ای هستند. اگر اجازه دهیم یک کشور ثالث با ادعای امنیت خود به خاک ایران حمله کند، چگونه می‌توانیم مدعی دفاع از حقوق شهروندی، آزادی و حاکمیت ملی باشیم؟

به‌عنوان شهروندی که با مفهوم عدالت اجتماعی و احترام متقابل بزرگ شده‌ایم، باید بگوییم: نه، هیچ حق اخلاقی برای تجویز تجاوز وجود ندارد؛ و بدون توقف و بازخواست حکومت‌های متجاوز، هیچ تضمینی برای صلح و ثبات نخواهد بود. مهم‌تر از همه؛ جوانان، خانواده‌ها و نسل‌های آینده ما نباید هزینه تصمیمات احساسی و نظامی دیگران را بپردازند.

پس بیایید با زبان منطق و اصول حقوق‌بشری، صدای مخالفت‌مان را بالا ببریم: تجاوز اسرائیل به ایران، در هر شکل و بهانه‌ای، باید محکوم شود – نه برای حمایت از دولت یا نظام فعلی، بلکه برای حفاظت از جان انسان‌ها، حرمت حاکمیت ملی و شرافت انسانی.